به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

دلایلی که ثابت می کند مالش چشم ها خطرناک است

تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۱۱۴۳۳

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ ️مالش چشم‌ها با توجه به میزان نیروی وارد شده می‌تواند به آسیب دیدن رگ‌های خونی منجر شود و در نتیجه آن، قرمزی شدید چشم‌ها را تجربه کنید. مالش چشم علاوه بر خطرات مربوط به زیبایی، ایمنی و بهداشتی مشکلات جدی تری را به همراه خواهد داشت که حتی ممکن است به بینایی شما آسیب برساند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آیا مالش چشم به قرنیه آسیب می‌رساند؟
ساختار حمایتی چشم از جمله قرنیه و صلبیه (لایه خارجی و سفیدی چشم) از کلاژن ساخته شده است. هر زمان که چشمان خود را فشار و یا مالش دهید این کلاژن فرو رفته و هنگامی که رهایش می‌کنید برآمده می‌شود. بر اساس هشدار چشم پزشکان، مالش چشم چه با دست و چه دستمال کاغذی می‌تواند قرنیه را از شکل طبیعی اش خارج و آن را ضعیف کند. قرنیه درحالت خستگی برآمده می‌شود و تعدادی موارد منفی ممکن است رخ دهد.
همچنین مالش چشم سبب آسیب رسیدن به عروق چشمی و خونریزی عروق داخلی و سطحی در چشم می‌شود که به خودی خود جذب خواهد شد، اما اگر شدت این خونریزی به حدی باشد که نیاز به درمان داشته باشد معمولا با لیزر می‌توان آن را درمان کرد. آسیب به بافت چشم بر اثر مالیدن در کسانی اتفاق می‌افتد که علت بیماری زمینه‌ای داشته و یا پلک‌های آنان بافت نرمی داشته باشد واحتمال آسیب بر اثر مالش چشم بیشتر در نوجوانان و کودکان که بافت نازک تری نسبت به بزرگاسالان دارند وجود دارد.

عوارض و آسیب‌های مالش چشم
مالش چشم علاوه بر آسیب رساندن به ساختار چشم میتواند مشکلات دیگری ایجاد کند که عبارتند از:

مشکلات زیبایی:
مالش زیاد چشم می‌تواند سیاهی دور چشم و چین و چروک‌هایی در اطراف چشم ایجاد کند.

مشکلات ایمنی:
اگرچیزی همانند لنز در چشمان خود داشته باشید مالش آن می‌تواند آسیب بیشتری وارد کند. بهتر است در این شرایط اجازه دهید اشک به طور طبیعی سبب رفع خارش چشم شود.

مشکلات بهداشتی:
دستان شما بیش از سایر اعضای بدن دارای باکتری است بنابراین مالش چشم با انگشتی آلوده فکر بدی است.

مالش چشم چگونه به چشم‌ها آسیب می‌رساند؟
آیا وضعیت چشم شما بدتر شده است؟ مقصر این امر مالش چشمانتان است. متخصص چشمی در نزدیکی محل خود پیدا کنید تا چشمانتان معاینه شوند.

قوز قرنیه
شدید‌ترین وضعیت ناشی از مالش چشم جدا از نابینایی، قوز قرنیه (یک ناهنجاری ساختاری در قرنیه که باعث ضعف بینایی میشود) می‌باشد. این مشکل باعث ایجاد آستیگماتیسم نامنظم می‌شود که در مراحل شدید با عینک یا حتی لنز نمی‌توان آن را اصلاح کرد.

به طور معمول لنز‌های تماسی سخت (گاز سفت و محکم) یک درمان موقت برای قوز قرنیه است، اما از آن جا که این لنز‌ها بسیار ناراحت کننده هستند تنها گزینه برای بسیاری از بیماران پیوند قرنیه است. اگرچه این روش اغلب موفقیت آمیز است، اما ممکن است بینایی را هم تهدید کند.

مالش چشم نه تنها سبب قوز قرنیه می‌شود بلکه می‌تواند شدت شرایط زمینه‌ای مانند نزدیک بینی و گلوکوم را بدتر کند. همچنین از آن جا که به چشمان خود فشاری وارد می‌کنید و آن رار‌ها می‌کنید ژل زجاجیه داخل چشمتان را مختل می‌کنید که این امر میتواند باعث ایجاد مشکلات شبکیه شود.

چرا وقتی چشم هایمان را می‌مالیم نور میبینیم؟
اگر تا به حال چشمانتان راخیلی سخت یا به صورت تهاجمی مالیده باشید به احتمال زیاد ستاره‌های چشمک زن یا چشمک‌های رنگی به نام فسفن را دیده اید. فشاری که با مالش زیاد بر تخم چشم وارد می‌کنید بر جریان خون تاثیر می‌گذارد. این فشار همانند روش نور باعث تحریک سیگنال‌های شبکیه می‌شود، اما از آن جایی که مغز از این تفاوت آگاه نیست تغییرات رنگ را فعال کرده یا بر اثر محرک‌های بیرونی چشمک می‌زند.
با ترک مالش چشم، فسفن‌ها از بین می‌روند، اما فشار چشم باعث ایجاد فشاری در شبکیه می‌شود و گاهی باعث پارگی یا جداشدن شبکیه خواهد شد.

چرا مالش چشم احساس خوبی به همراه دارد؟
چطور ممکن است چیزی خیلی بد احساس خوبی داشته باشد؟ در پلک‌ها غددی به نام میبومی وجود دارد که با ترشح مایعی شبیه روغن زیتون در اشک، رطوبت را به چشم اضافه کرده و اشک را تبخیر می‌کند. هنگامی که چشمانتان را مالش می‌دهید اشک بیشتری از چشمانتان آزاد می‌شود به همین دلیل باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشید.

اگر مرتبا خشکی چشم احساس می‌کنید و به منظور ایجاد رطوبت چشمانتان را می‌مالید به چشم پزشک مراجعه کنید. بسیاری از درمان‌های خشکی چشم که در دسترس هستند خطر آسیب رساندن به قرنیه چشم را تهدید نمی‌کنند.

آیا روش مطمئنی برای مالش چشم وجود دارد؟
مسئله مورد توجه فشاری است که با مالیدن به چشم خود وارد می‌کنید که لازم است تنها چشمان خود را به آرامی لمس کنید. میزان فشار متناسب برای چشم، شستشوی آرام و خشک کردن آن با دستمال است. هر چیزی بیش از این برای چشم ناسالم است.

علت‌های مالش چشم

خستگی چشم دیجیتال
شاید از کار کردن زیاد با رایانه و نگاه کردن به صفحه نمایش باشد. خستگی چشم دیجیتال ممکن است علت مالش پشت چشم باشد دراین صورت به طور مرتب به چشمان خود استراحت دهید یا معاینه چشم انجام دهید تا از نمره جدید بینایی خود اطمینان حاصل کنید.

آلرژی به فصل یا موادغذایی
اگر در فصل آلرژی چشمان خود را مالش می‌دهید از عامل محرک آلرژی پیشگیری کنید. التهاب ملتحمه آلرژیک همچنین می‌تواند مالش چشم را تحریک کند، اما ممکن است خطرناک باشد. بر اساس یک مطالعه، ملتحمه آلرژیک به دلیل خارش و مالش چشم ناشی از بیماری احتمال تغییر شکل قرنیه را تا ۳۷ درصد افزایش می‌دهد.

آلرژی
مالش چشم‌ها باعث آزاد شدن هیستامین می‌شود بنابراین حتی اگر مالش چشم احساس خوبی داشته باشد در واقع خارش را بدتر می‌کند که می‌تواند منجر به مالش شدید چشم شود. این امر همانند گزیدن نیش پشه می‌باشد. در این مواقع تنها راهکار، خارش چشم نیست بلکه باید علت را بیابید و در پی درمان باشید.

آلودگی‌های مختلف 
مالش چشم اگر چه احساس بسیار خوبی دارد، اما خطر آسیب دیدن چشم یا از دست دادن بینایی را به همراه خواهد داشت. در صورتی که در یک روز یکی دو مرتبه چشم خود را می‌مالید و مشکل دیگری ندارید، این موضوع چندان اهمیتی نخواهد داشت، اما اگر در یک روز چندین مرتبه این حالت پیش بیاید، باید به چشم پزشک مراجعه کنید.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: احساس خوبی چشمان خود قوز قرنیه مالش چشم چشم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۱۱۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا روند کاهش وزن به نقطه «ثابت» می‌رسد؟

ایتنا - چه در حال وزن کم کردن به کمک داروهای جدید باشید، چه برای لاغری سراغ جراحی رفته‌اید یا اینکه برای کاهش وزن، کالری مصرفی را کاهش و ورزش روزانه را افزایش داده‌ باشید، حتما مقطعی را تجربه کرده‌اید که عدد روی ترازو هیچ تغییری نمی‌کند و پایین نمی‌آید و به مانع سخت «وزن ثابت» برخورد می‌کنید.
در پژوهشی جدید، کوین هال، محقق موسسه ملی بهداشت که در اندازه‌گیری سوخت‌وساز و تغییر وزن تخصص دارد، به این موضوع پرداخت که روند کاهش وزن، با توجه به روشی که افراد انتخاب می‌کند، چه موقع متوقف می‌شود و وزن ثابت می‌ماند.

او با استفاده از داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های بالینی باکیفیت درباره روش‌های مختلف کاهش وزن، برای تجزیه و تحلیل رفتار وزنی افراد در طول کاهش وزن مدل‌های ریاضی تهیه کرد تا متوجه شود که چرا روند کاهش وزن ثابت می‌ماند و بدون تغییر می‌شود.

به گزارش سی‌ا‌ن‌ان این گزارش روز دوشنبه در مجله «چاقی» (Obesity) منتشر شد.

او به این نتیجه رسید یکی از دلایل تاثیر بیشتر جراحی معده و همچنین مصرف دارو‌هایی مانند «اوزمپیک» و «ویگووی» بر کاهش وزن این است که در این روش‌ها زمان فرارسیدن نقطه ثابت ماندن وزن دو برابر می‌شود و آن‌ها در مقایسه با افرادی که کالری مصرفی‌شان را کاهش می‌دهند، مدت زمان طولانی‌تری وزن کم می‌کنند.

بدن با حفظ تعادل بین کالری‌‌های دریافتی و کالری‌ که می‌سوزانیم، وزن را تنظیم کند. هنگامی که کالری می‌سوزانید یا دریافت کالری را کاهش می‌دهید، بدن استفاده از ذخایر انرژی (کالری) را شروع می‌کند و اشتها فرمان می‌دهد که بیشترغذا بخوریم. 

طبق تحقیق هال، هرچه فرد بیشتر وزن از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود، تا جایی که گاه این چنان زیاد می‌شود که ممکن است تمام تلاش‌هایی که برای کاهش وزن انجام داده‌اند، ناکام بماند یا به‌کل از بین برود.

این سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) برای اجداد شکارچی‌ ما ارزشمند بود اما برای انسان امروزی که به‌راحتی به غذاهای فوق‌فراوری‌شده با کالری زیاد دسترسی دارد، چیز خوبی نیست.

 

هال با استفاده از محدود‌کردن کالری به‌تنهایی، کاهش وزن مشاهده‌شده در «مطالعه کالری» را مدلسازی کرد. برای این کار، ۲۳۸ بزرگسال به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه باید کالری مصرفی‌اش را به مدت دو سال ۲۵ درصد کم می‌کرد و یک گروه به غذا خوردن معمولش ادامه می‌داد. این مطالعه با حمایت سازمان ملی بهداشت و سلامت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ انجام شد.

طبق این تحقیق، گروه بزرگسالانی که کالری مصرفی را کاهش داده بودند، حدود هفت کیلو وزن کم کردند و گروهی که به روال همیشگی غذا خوردند، حدود یک کیلو‌ وزن اضافه کردند. با وجود آنکه افراد شرکت‌کننده تلاششان را دو سال ادامه دادند، کاهش وزن‌ این افراد تقریبا پس از ۱۲ ماه ثابت شد، زیرا اشتهای آنان برای مقابله با آن افزایش یافت.

دکتر کریستوفر از مرکز تحقیقاتی استنفورد، در توجیه این سطح ثابت وزن می‌‌گوید، کاهش کالری دریافتی ابتدا به کاهش وزن کمک می‌کند، اما سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) بدن در ادامه مانع کاهش وزن می‌شود، زیرا بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر سوخت‌وساز کارآمدتر می‌شود. بر همین اساس همان میزان کالری کاهش‌یافته هم دیگر به کم‌ کردن وزن کمکی نمی‌کند و وزن همچنان در همان نقطه ثابت می‌ماند.

هال می‌‌گوید این مطالعه نشان می‌دهد که داروهایی مانند اوزمپیک و ویگووی یا مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان رسیدن به «وزن ثابت» را طولانی‌تر کنند، اما نمی‌توانند به طور کامل مانع آن شوند و آن‌ها نیز با از دست دادن وزن بیشتر، با افزایش اشتها مواجه خواهند شد.

هال توصیه می‌کند هر روشی را که انتخاب می‌کنید باید بدانید که پایدار ماندن بر آن برای حفظ روند کاهش وزن ضروری است. بنابراین از خود بپرسید آیا می‌توانید آن را به مدت طولانی ادامه دهید یا خیر.

به گفته او، افرادی که در مسیر لاغر‌شدن به «وزن ثابت» می‌رسند، می‌توانند با بیشتر کم کردن کالری مصرفی یا اضافه‌ کردن ورزش از این مرحله بگذرند، اما باید بدانند که این روند تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و نوعی تغییر سبک زندگی به شمار می‌رود. در غیر این‌ صورت، فایده چندانی نخواهد داشت.